Start
Aktualności
Miasto
Historia miasta
Władze miasta
Turystyka
Informacje ogólne o Urzędzie
Poradnik interesanta
Blisko stąd do ...
Kultura
Sport
Wykaz ulic
Instytucje
Organizacje pozarządowe
Oświata
Służba Zdrowia
Straż Miejska
Multimedia
Prasa
Komunikacja
Oferta inwestycyjna
Stary serwis urzędu
Klub Kłodzczan
Galeria
Linki
Kontakt
Szukaj
FAQ
Gościmy
Odwiedza nas 5 gości
Wieści RSS
Zabytki PDF Drukuj Email
Wpisał: Administrator   
08.11.2006.

 

Mury obronne


    Mury obronne kamienne , wokół miasta wzniesiono pod koniec XIII wieku. Rozpoczynały się powyżej wylotu ulicy Armii Krajowej , biegnąc ku Bramie Czeskiej, a następnie w dół po wschodniej stronie ulicy Traugutta
ku ulicy Zawiszy Czarnego. W części murów, na ulicy Wojska Polskiego znajdowała się Brama Zielona.
Mury biegły następnie wzdłuż Młynówki ku Bramie Mostowej Górnej, zlokalizowanej u wylotu ulicy
Wita Stwosza, a następnie ku ulicy Wodnej, gdzie umieszczona była Brama Wodna. Mury wiodły równolegle wzdłuż ulicy Łukasińskiego ku Bramie Ząbkowickiej, gdzie załamywały się dochodząc do zbocza Góry Fortecznej.
    Mury  zachowały się jedynie w części u wylotu ulicy Traugutta, wzdłuż ulicy Nad Kanałem oraz poniżej ulicy Łukasińskiego.

Źródło:
Opracowano na podstawie treści pochodzących z serwisu Dawne Kłodzko.
www.dawneklodzko.info


 
Kościół Matki Boskiej Różańcowej


Klasztor i kościół OO. Franciszkanów


    Pierwsze wzmianki o kościele franciszkanów pochodzą z roku 1257.czterdziestodniowy odpust
dla odwiedzających kaplicę franciszkanów w dniach św. Klary i św. Franciszka. Musiał  już wtedy istnieć jakiś kościoł, zwłaszcza, że franciszkanie posiadali na podstawie nadania przez Ottokara II z 1270 roku znaczne włości na wyspie Piasek. W 1350 roku, jest już mowa o kościele Najświętszej Marii Panny
i św. Franciszka. W okresie wojen husyckich franciszkanie przenieśli się jednak bliżej murów obronnych,
w okolice ulicy Niskiej, gdzie w latach 1431-1432 zbudowali kościół św. Anny. Kościół i zaczątki klasztoru na wyspie Piasek spłonęły w roku 1463, a dzieła zniszczenia dopełniła powódź w roku 1475. Na początku XVI wieku zgromadzenie franciszkanów przestało istnieć, a pozostałości po kościele wykorzystano jako kaplicę na utworzonym w 1542 roku cmentarzu.
     W 1604 roku z Pragi do Kłodzka przyjechało dwóch franciszkanów, którym udało się odzyskać pierwotne mienie klasztorne. Na skutek nieprzychylnych nastrojów dla katolików, mienie zostało jednak franciszkanom skonfiskowane natomiast Rada Miejska utworzyła w istniejących budynkach drukarnię oraz szkołę
niemiecko-ewangelicką.  
   Ostatecznie mienie zwrócono franiszkanom w 1622 roku, a w 1628 roku rozpoczęli oni budowę obecnego kościoła. Wnętrze wykończono jednak dopiero w roku 1697. Budowa klasztoru w obecnym kształcie trwała
od 1678 do 1731 roku, a wnętrza ostatecznie wykończono w roku 1744. W międzyczasie, ok. roku 1711 miała miejsce przebudowa kościoła przez  M. von Frankenberga.
W 1783 roku kościół i klasztor spotkała kolejna powódź, która mocno naruszyła mury i fundamenty budynków. Remont ich nie został jednak przeprowadzony z powodu znacznychi dużych kosztów.
  Na podstawie dekretu o sekularyzacji w 1810 roku franciszkanów usunięto. Budynki przez okres blisko 10 lat stały pustką. W klasztorze powstał szpital wojskowy.Kościół przemianowano zaś na katolicką świątynię garnizonową. W tym też czasie zniszczona została część wystroju wnętrz.
Budynek kościoła jest trójnawową bazyliką o długości około 30 metrów. Nawa głowna przekryta
jest sklepieniem kolebkowym, po jej obu stronach umieszczone są po cztery ośmioboczne kaplice
ze sklepieniem żagielkowym, tworzące nawy boczne. Po obu stronach portalu wejściowego umieszczone
są dwie jednakowej wysokości trzykondygnacyjne wieże zwieńczone baniastymi kopułami. W elewacji znajdują się nisze z figurami oraz bogaty portal barokowy z rozetami w pachwinach poł. wys. Pilastrów flankujących ,  zwieńczonych gzymsem z inskrypcją i trójkątnym naczółkiem.
  Klasztor jest obszernym budynkiem na planie kwadratu z wewnętrznym dziedzińcem.Ściana północna przylega do budynku kościoła wystając przed jego front - dzięki czemu powstał dziedziniec łączący wejścia
do kościoła i klasztoru. Wschodnia i zachodnia część klasztoru przedłużone są poza obrys budynku - obie
są ponadto zwieńczone na końcach cylindrycznymi wieżyczkami.
Wieże zakończone barokowymi hełmami z prześwitem. Na stropie i ścianach są umieszczonefreski malowane prawdopodobnie w XVII w. przez Schefflera , zostały one gruntownie przemalowane w XIX w.
  Wnętrza klasztoru  mocnozostało zdewastowane podczas istnienia pruskiego szpitala.Głównym miejscem jest ogromna sala o wymiarach 10 na 18 metrów przekryta spłaszczonym sklepieniem nieckowym. Pośrodku sklepienia umieszczony jest owalny obraz przedstawiający Trójcę Świętą i postacie św. Franciszka oraz innych świętych, męczenników i ojców Kościoła. Łączenie sklepienia ze ścianami ozdobione jest rokokowym fryzem
z płaskorzeźbami dzieci.
   Zespół klasztorny otoczony jest ceglanym murem z dwoma współczesnymi bramami. W 1993 r.  kościół otrzymał nową elewację. Natomiast w 1997 roku został zniszczony przez powódź przechodzącą przez Kłodzko ,  i następnie odremontowany.

Źródło:

Opracowano na podstawie treści pochodzących z serwisu Dawne Kłodzko.
www.dawneklodzko.info

 


Twierdza Kłodzka i Labirynty

    Jest to jeden z najciekawszych obiektów militarnych w Europie.Jest organicznie związana z miastem. Była nie tylko przyczyna jego powstania, ale także i jego niszczenia. Historycy, począwszy od Kosmasa, łączą umocnienia wzniesione na Górze Fortecznej (Zamkowej), górującej nad Kłodzkiem z powstającym na potrzeby zaopatrzenia i obsługi twierdzy ( zamku) – z miastem. 

     Góra Forteczna( Zamkowa)to tutaj istniał w IX wieku gród obwarowany umocnieniami drewniano-ziemnymi. W XII wieku ustanowiono w Kłodzku kasztelanię. Pierwszym kasztelanem został w 1170 r. przez władcę Czech mianowany został Sobiesława I – Gronzata. Za czasów Jerzego z Podiebradów zamek staje się komfortową rezydencją.W której skład obok pomieszczeń mieszkalnych wchodziła kaplica oraz kościół św. Wacława
i św. Marcina. Wodę czerpano z pięciu studzien.  Najstarsza studnia pochodziła z 1393 roku, zwana była Tumską, a najgłębsza Piekarska, znajdowała się w 60 metrowym szybie. W latach 1557-1560 architekt Lorenz Kirschke rozbudował twierdzę o zamek średni i niższy. One to, wraz z zamkiem wyższym i fortyfikacjami miasta, stanowiły zespolony w jedno system obronny. Dalsze prace nad rozbudową umocnień prowadził
w latach 1690-1702 Jakub Carove. Na zlecenie Habsburgów wzniesiono wtedy trzy bastiony Jabłonki, Ludmiły i Wacława. Były one podstawą umocnień twierdzy, tworzyły tzw. Dzieło koronowe, osłaniające Górę Forteczną od północy i wschodu. Natomiast od południa i zachodu wybudowano bastiony Alarmowy i Dzwonnik oraz półbastion Orzeł. Kompleks tych umocnień otaczał położony na szczycie zamek,  był  on częściowo dostosowany do systemu umocnień. Bastiony zostały osłonięte rawelinami – Polnym i Jabłonką oraz fosą.

 


    W 1742 r. hrabstwo i miasto przechodzą pod panowanie Prus. Wkrótce następuje kolejny etap rozbudowy kłodzkich fortyfikacji. Modernizację przeprowadza holenderski inżynier Gerhard Cornelius Walrawe.
W 1743 rozpoczyna się wznoszenie umocnień na pobliskiej Górze Owczej. Te dwie twierdze miały tworzyć rygiel zamykający w razie potrzeby miasto.


    Obrona Twierdzy Kłodzkiej została wzmocniona przede wszystkim przez wzniesienie na miejscu dawnego zamku kleszczowego Dożonu, najwyższego umocnienia, który był przewidziany jako jej ostatni punkt oporu. Wybudowano Żuraw – redutę osłaniająca przedmieście Kłodzka od strony północnej, bezpośrednio współpracującą z umocnieniami Góry Owczej . Zostały wzniesione szańce dwukleszczowe do obrony kurtyn bastionów: Wielki Kleszcz po stronie północnej twierdzy, między dziełem koronowym a Donżonem ;
Mały Kleszcz na wschód, nad ulicą Łukasińskiego i Kleszcz Tumski na południe nad ulicą Czeską. Pogłębiono fosy , podniesiono raweliny. Zbudowano cały system korytarzy ,sztolni, chodników kontrminerskich, zapobiegających wierceniu podkopówi ewentualnemu wysadzeniu umocnień. Wtedy zmieniono też częściowo charakter miasta, przeznaczając niektóre budowle na potrzeby miasta.Twierdza w Kłodzku a także w Koźlu
i Świdnicy były największymi twierdzami na Śląsku. Znajdowały się tutaj koszary a w nich : magazyny, piekarnie, warzelnia piwa ,karcel.

    Wraz z postępem w prowadzeniu działań wojennych, rola fortyfikacji malała, aż w końcu XVIII wieku uznano za zbyteczne prowadzenie dalszych prac budowlanych na tak dużą skalę.W 1877 r. twierdza została przeznaczona na miejsce odosobnienia więźniów politycznych Niemiec. W czasie II wojny światowej znajdowało się tu ciężkie więzienie hitlerowskie dla więźniów politycznych, miejsce kaźni i obóz pracy. Więziono tu Rosjan , Francuzów , Włochów , Belgów , Czechów , Finów i Anglików. Od 1944 roku pracowały
tu przeniesione z powodu przesuwania się frontu zakłady AEG , w których produkowano aparaty radiowe
dla łodzi podwodnych (U-Boot) i rakiet V1 i V2.

Współcześnie stanowi zabytek architektury budownictwa militarnego tamtych lat.
Dzisiaj na twierdzy można zobaczyć:
- podziemne korytarze – chodniki minerskie ( do zwiedzania z przewodnikiem)
- ekspozycję historyczną o twierdzy
- kilka wewnętrznych dziedzińców
- bastiony obronne , z których rozpościera się piękny widok na Kłodzko i okolice
-wystawę szkła
- wystawę sprzętu pożarniczego
- lapidarium – gdzie zebrano zabytkowe płyty nagrobkowe i rzeźby z dworów z okolic Kłodzka

Twierdza Kłodzka
ul. Grodzisko 1, 57-300 Kłodzko
tel. (074) 867-34-68
Czynne: codziennie od 18.IV do 31.X: w godz.
10.00 - 18.00 od 1.XI do 17.IV: w godz. 9.00 - 16.00.
16.IV i 24 .XII twierdza jest nieczynna
Bilety wstępu: (twierdza z labiryntami)
12 zł norm. / 8 zł ulg.


 

Podziemna Trasa Turystyczna im. Tysiąclecia Państwa Polskiego

    Podziemna trasa Turystyczna imienia Tysiąclecia Państwa Polskiego przebiega pod ulicami Kłodzka. Została ona udostępniona zwiedzającym w 1976 roku po ponad 10 latach prac związanych z przygotowaniem
i zabezpieczeniem wyrobisk. Jej istnienie zawdzięczamy powstającym od XIII wieku podziemnym korytarzom
i piwnicom drążonym przez mieszkańców miasta pod budynkami starówki - zarówno w celach militarnych,
jak i gospodarczych.  Jest to wiele korytarzy z gęstej, kilkupoziomowej sieci dawnych lochów i kupieckich magazynów, których nigdy nie nanoszono na żadne plany i nie zabezpieczano. Następnie po wojnie zaczęło się zapadać, grożąc katastrofą stojącym nad nimi zabytkowym kamieniczkom.Kłodzko zagrożone było całkowitym zniszczeniem .Na apel i ratunek miasta naukowcy z krakowskiej AGH, speleolodzy i górnicy ratowali Kłodzko od spodu. Część korytarzy zasypano (np. piwnice pod budynkami wschodniej pierzei rynku), część zabezpieczono, a po zakończeniu prac turystom udostępniono kilometr.


    Trasa liczy ponad 500 m długości  i przebiega od ulicy Zawiszy Czarnego (wejście) pod Placem Kościelnym, ulicami Kościelną, Armii Krajowej, Tumską i Czeską ku wyjściu u zbocza twierdzy w rejonie ulicy Grodzisko. Składa się z ciągu wąskich korytarzy, pochylni i komór I, II i III kondygnacji podziemnych o przekrojach
od 1,6 do 2,5 m2 w przypadku korytarzy i do 25 m2 w przypadku komór. Układ trasy jest  przypadkowy
i uzależniony został od stanu i możliwości zabezpieczenia odkrytych w trakcie prac wyrobisk, niemniej w sposób udany obrazuje sposób tworzenia kłodzkich podziemi na przestrzeni wieków. Obudowa komór i korytarzy wykonana jest z cegły lub kamienia łamanego połączonych zaprawą lessową lub wapienno-lessową. Część odcinków została dla bezpieczeństwa przemurowana lub zabezpieczona ceglanymi opaskami. Pomiędzy niektórymi wyrobiskami występują ozdobne piękne portale kamienne. 


    Całość udostępniona jest dla zwiedzających ,  trasa jest oświetlona, w kilku odgałęzieniach przygotowane są ekspozycje o charakterze historycznym, które związane są z życiem miasta. W wilgotnych, ciasnych
i skąpo oświetlonych korytarzach mija się XVI-wieczny portal, studnię, piec do wypieku chleba, kopie narzędzi katowskich - miecza, topora, gilotyny.


Podziemna Trasa Turystyczna Imienia Tysiąclecia Państwa Polskiego
ul. Zawiszy Czarnego 3 (wejście),
57-300 Kłodzko
tel. (074) 867-30-48
Czynne:  codziennie od 18.IV do31.X : w godz.10.00 - 18.00
od 1.XI do 17.IV: w godz. 9.00 - 16.00
Bilety wstępu:
7 zł norm. / 5 zł ulg.

Źródło:
Opracowano na podstawie treści pochodzących z serwisu Dawne Kłodzko.
www.dawneklodzko.info



Kościół pw. św. Jerzego i św. Wojciecha -  Kościół Chrystusa Króla


    Kościół św. Jerzego i Wojciecha jest to skromna budowla jednonawowa o długości około 50 metrów
z wielobocznie zamkniętym prezbiterium i kaplicą. Zachował gotyckie skarpy i ogólny kształt bryły. Przekrytyjest  sklepieniem kolebkowym z lunetami. Natomiast ściany dzielone są lizenami. Wewnątrz jest empora. Z wysokiego, łamanego dachu dwuspadowego wyrastają dwie wieże, ustawione niekonwencjonalnie, bowiem szeregowo na kalenicy. Obie 8-boczne, nakryte hełmami z prześwitem. Od zachodu skromny szczyt barokowy z małymi wolutami.Główny portal umieszczony również nietypowo, z boku, o skromnych barokowych formach. Wewnątrz współczesne, skromne wyposażenie. Do kościoła przylega okazały klasztor. Decyzją rządu pruskiego w 1834 r. kościół został przemianowany z rzymsko- katolickiego na ewangelicki garnizonowy. Obecnie w klasztorze , żyją Mniszki Klaryski od Wiecznej Adoracji.




RATUSZ
   
Znajduje się na środku placu Bolesława Chrobrego(rynek)-  siedziba Urzędu Miasta, i bogato wyposażonej biblioteki. Został prawdopodobnie wzniesiony około połowy XIV w., co podkreślają źródła z lat 1342-44. Początkowo był budowlą drewnianą i stał we wschodniej części rynku. Po pożarze w 1366r. odbudowany
z kamienia i cegły do roku 1400r. Nad budynkiem górowała wieża budowana w XIV w., zaś parter zajmowały kramy piekarzy, sukienników i szewców. Kolejne przebudowy: w latach 1549- w stylu renesansowym,
z bogatym wystrojem rzeźbiarskim;, w latach 1653-54-po zniszczeniu ostrzałem artyleryjskim w czasie oblężenia i w 1622r. Po pożarze w 1774 odbudowany w rok później i pokryty dachówką. Przy zachodniej ścianie stały wówczas kamienice mieszczańskie.
    Dzisiejszy wygląd ratusza nadano po pożarze i przebudowie w latach 1887-90. Najstarszą częścią, dobrze zachowaną mimo licznych przeróbek, jest wieża. Pierwotna z końca XIV w., rozbudowana w latach 1653-54
w stylu będącym połączeniem renesansu i baroku. Podstawą jest czteroboczny blok zakończony otwartą, lekką galerią o 16 arkadach. Z niej wznosi się ośmioboczny trzon, zakończony hełmem i dwoma kondygnacjami przeźroczy. Nad galerią znajdowały się narożne lewki herbowe, które w 1890r. zastąpiono wieżyczkami.
Na wieży zamontowano zegar. Pozostała część budowli w stylu neorenesansowym. Wejście do ratusza
od strony wschodniej ozdobione jest figurami dwóch młodzieńców wysypujących z pończochy pieniądze
do kasy miejskiej. Nad bogato zdobionym balkonem kłodzki herb- lew z podwójnym ogonem i koroną. Lewy narożnik ratusza zdobi zegar umiejscowiony w łapach rzeźby lwa herbowego. Interesująca jest także klatka schodowa z metalową balustradą i marmurowymi schodami. Przy wejściu południowym portal z kartuszem,
w którym umieszczona jest data- 1889 r.
   
    Obecnie w ratuszu mieści się  Urząd Miasta , Biblioteka oraz kawiarnia , restauracja i Ge Money Bank.



Kościół  Parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny Przy Placu Kościelnym  

Kościół jest udostępniany do zwiedzania od 1.V do 30.IX od 9.00 do 17.00, poza tym okresem po uprzedzeniu telefonicznym.
Parafia rzymskokatolicka Wniebowzięcia NMP
Pl. Kościelny 9
57-300 Kłodzko
Tel. 074 865 80 20

  Dawniej plac Kościelny i stojący na nim kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny  otoczony był murem cmentarnym. Jego pozostałością jest północna brama (od ulicy Kościelnej), zwana Czarną. Zbudowana w stylu późnogotyckim, posiada 2 kolumny toskańskie. Zwieńcza ją skromny naczółek , na którym są umieszczone rzeźby 3 świętych: Ignacego Loyoli, Filipa z Neri  i Franciszka Ksawerego. Na fryzie litery „A.M.D.G.:, będące skrótem łacińskiego hasła ” Ad Maiorem Dei Gloriam” („ku większej chwale Boga”).

   
    Cmentarz przykościelny został zlikwidowany po 1624 r. , kiedy jezuici przystąpili do przebudowy kościoła. Świadczy o tym fakt wykorzystania  starych płyt nagrobnych przy kładzeniu nowej posadzki.  Centralną budowlą placu Kościelnego jest gotycki kościół parafialny Wniebowzięcia NMP, najwspanialszy obiekt sakralny Kłodzka. Pierwotny kościół, wzmiankowany w 1183 r. był drewnianą budowlą o dość pokaźnych rozmiarach, gdyż jak napisano, posiadał w 1319 r. aż 9 ołtarzy.  Obecny, murowany pochodzi z XIV-XVI w. kamień węgielny położyli joannici około 1344 r. inicjatorem budowy był między innymi arcybiskup praski- Arnoszt
z Pardubic. Prace planowano rozpocząć w II poł. XIV w., jednak zamiary zaczęto realizować dopiero 
na początku XV wieku. Zbudowano wówczas wschodnią część świątyni , kaplicę św. Zygmunta i mury kaplicy św. Anny – dziś kaplica Zmarłych. Wojny husyckie zahamowały budowę na kilkanaście lat. Wznowiono
ją dopiero po roku 1458. Do 1468 r. ukończona została nawa główna oraz wieża południowa – zwana Białą, na której murach znajduję się znak krzyża maltańskiego oraz data 1465. Prawdopodobnie wówczas nastąpiło wznowienie prac po kolejnej przerwie. Budowę wieży północnej (Czarnej), rozpoczęto w 1487 r. świadczy
o tym napis znajdujący się na jej murach, a informujący o położeniu kamienia węgielnego przez mistrza Jana Strausburgera w obecności księcia Karola I , syna Henryka UI Ziębickiego  i  wnuka Jerzego z Podiebradu. Wysokością nie dorównuje wieży południowej. Budowę doprowadzono do poziomu przedostatniego gzymsu sąsiedniej, a zakończono ją prawdopodobnie ok. 1522 r. wcześniej, bo w 1482 r. ukończono   budowę Ogrójca przy portalu północnym, a w roku 1490- naw bocznych. Kaplica św. Jakuba powstała w latach 1500-1501.
Pół wieku później pokryto nawę główną sklepieniem murowym. D tego czasu istniał drewniany strop. W latach 1562-1591 kościół pozostawał we władaniu protestantów, choć joannici  zachowali-dla katolickich nabożeństw   nawę południową oraz kaplicę św. Jakuba, kościół uległ uszkodzeniu podczas wojny trzydziestoletniej. Odbudowę i jednocześnie modernizację w stylu barokowym  rozpoczęli jezuici ok.1624 r. wykonano wówczas między innymi nową posadzkę, nadbudowano empory. Podwyższono nawy boczne, gotyckie sklepienia ozdobiono sztukaterią, a na miejscu kaplicy św. Anny powstała kaplica Zmarłych. W roku 1723 kościół wzbogacił się o ołtarz główny- obecny. W późniejszych czasach kościół był wielokrotnie odnawiany, miedzy innymi w latach 1836-41 i 1929-37.  Kościół jest trójnawową, masywną bazyliką
z emporami o 7 przęsłach i 3 absydach, zakończonych pół-ośmiobocznie. Zbudowany z piaskowca i cegły
ma  62 metry długości, 22 metry szerokości. Wystrój i wyposażenie wnętrza gotycko-barokowe.  Najwyższą kondygnację nawy głównej zdobią barokowe gzymsy i pilastry.  Między otworami empor popiersia 14 patronów Kłodzka (1720) autorstwa F. K. Veita, a nad nimi malowidła  wykonane przez Karola Pankwarta. Na filarach
w bogatych owalnych ramach obrazy pierwszych świętych zakonu jezuitów. Prezbiterium należy
do najstarszych części kościoła,  lecz posiada wystrój późnobarokowy. Ołtarz główny z tego samego okresu, projektu K. Tauscha w ołtarzu pod baldachimem, bogato zdobionymi symbolami ewangelistów i rzeźbami aniołów, gotycka rzeźbiona w drzewie cedrowym figura Madonny ( połowa XIV wieku).Przed ołtarzem,
po prawej stronie marmurowy pomnik arcybiskupa Arnoszta z Pardubic z  1884 r., który jest fundatorem kościoła.

    Pod posadzką znajduje się krypta dla zmarłych książąt, spoczywających w kościele Bernardynów, wykopana w 1558 r., przy pierwszym przęśle nawy głównej.
Do przedsionka nawy południowej przylega kaplica św. Jakuba o gotyckim układzie sklepień i okien,
choć pozbawiona charakterystycznych dla tego stylu przypór.
    W końcu nawy południowej, ale także nawy północnej, wspaniale, bogato rzeźbione konfesjonały,
a cechach charakterystycznych już dla rokoka.  Wykonał je Michał Klahr (1720). Najpoważniejszym dziełem M.Klahra w tym kościele jest wspaniała, osłonięta kutą kratą ambona; należy ona do najwspanialszych tego typu wyposażeń. Drzwiczki prowadzące na ambonę zdobią kolumny z jońskimi głowicami oraz płaskorzeźba. Nad nimi figura Chrystusa wśród klęczących aniołów. Wokół kazalnicy rzeźby czterech ojców Kościoła: Ambrożego, Grzegorza Wielkiego, Augustyna oraz Hieronima. Ambona nakryta jest  wysokim baldachimem
z rzeźbami symboli ewangelistów, proroków i aniołów. Spośród licznych ołtarzy bocznych, uwagę przykuwa ołtarz Wniebowzięcia NMP, znajdujący się pod pierwszym filarem nawy południowej. Ciekawym elementem kościoła jest portal wejściowy, który jest przesunięty o ponad metr ku południowi od głównej osi kościoła. Naprzeciw portalu wejściowegodo Kościoła  znajduje się  posąg św. Jana Nepomucena pochodzący z 1720 roku który jest otoczony kwadratową kamienną balustradą z figurami aniołków ustawionymi na postumentach w narożnikach ogrodzenia.





Most gotycki- Most św. Jana (tzw. Most Wita Stwosza)

    Jest to zabytek rzadko już dziś spotykany w Europie. Most gotycki jeden z ciekawszych obiektów zabytkowych w Kłodzku, nawiązujący swoim wyglądem do słynnego praskiego mostu Karola. Wiódł ze starego miasta przez odnogę rzeki Nysy Kłodzkiej, zwanej Młynówką lub Kanałem , na tzw. Piasek, sztucznie utworzoną wyspę. Dokładny czas budowy nie został ustalony . Prawdopodobnie na jego miejscu stał już
w XIII wieku drewniany, zastąpiony w 1390 roku kamiennym .O czym świadczą detale architektoniczne.
U obu końców mostu stały dawniej bramy mostowe , Górna i Dolna. Górna brama mostowa wybudowana została w końcu XIII wieku. Później była wielokrotnie przebudowywana.Wreszcie z trzypiętrowej ,
o czterospadowym dachu budowli obronnej stała się kamienicą mieszkalną. Drugi koniec mostu zamknięty był dolną bramą , którą wzniesiono przez 1469 r. Obie bramy rozebrano w drugiej połowie XIX w. Most jest wykonany między innymi z kamienia ciosowego . Posiada dwa przyczółki i trzy filary. Dwie skrajne arkady węższe mają wyraźnie widoczny kształt ostrołukowy. Najciekawszy jest filar środkowy. Powyżej cokołu posiada sześć żeber, na którym spoczywa płaski pomost w kształcie niepełnej gwiazdy . Przygotowywany był specjalnie pod budowę kapliczki. Zamierzenia te  nie zostały spełnione. Most poddawano kilkakrotnie remontom , most ma 40 metrów długości i około 4 metrów szerokości , ograniczony jest masywnymi kamiennymi balustradami. Cechą wyróżniającą kłodzki most od innych są figury ustawione na balustradach. Powstały one dzięki fundacjom bogatych mieszczan kłodzkich w okresie od XVI do XVIII wieku.
Od  prawej strony poczynając( strona zachodnia) na balustradzie mostu posąg  św. Wacława w zbroi –
z chorągwią w ręce, następnie Pieta – Matka Bolesna  z ciałem Chrystusa  z roku 1655  , dalej figura
św. Jana Nepomucena  zbudowany około 1700 roku (według innych źródeł w 1706 roku).

    Po stronie wschodniej ( lewej) – posąg św. Franciszka Ksawerego, figura dziękczynna postawiona
przez miasto w latach zarazy ( 1714). Obecna ustawiona w 1920 r. jest kopią pierwotnej, wykonanej
z piaskowca, która uległa szybkiemu zniszczeniu. Następna rzeźba przedstawia Chrystusa na krzyżu z postacią Marii Magdaleny u jego stóp. Figura ustawiona w 1734 r. w miejscu drewnianego krzyża fundacji Herbersteinów. Poniżej herbu napis mówiący, iż most powstał w 1281 r. , a był odnowiony w 1701 r.
Ta pierwsza data nie znajduje potwierdzenia w dokumentach. Zamykająca wschodnią balustradę mostu grupa figur przedstawia Trójcę Świętą i ukoronowanie Najświętszej Marii Panny. Rzeźba jest darem barona
F. Fitschena z 1714 r. Jego herb umieszczono na cokole rzeźby. 
    Najstarszy w Polsce gotycki most św. Jana to symbol miasta. Z każdej strony rozciąga się z niego fantastyczny widok na starówkę ze średniowiecznymi murami. XIV-w. brukowana przeprawa nad Młynówką jest zwana "mostem na jajach". Jak opowiada Piotr Grabiec, znawca Ziemi Kłodzkiej, chłopi z okolicznych
wsi mieli obowiązek dostarczać do Kłodzka jaja na czas jej budowy. Przy bramie miasta stały kadzie,
do których wbijano białka, mieszane potem z wapnem w zaprawę, a żółtka sprzedawano po halerzu za łyżkę, wzbogacając miejską kasę.





Rybak

    Jest to oryginalna latarnia w kształcie "Rybaka".Pierwszy raz pojawiła się na budynku przy placu Grottgera 1 w ok. 1921 roku. Na narożniku naprzeciwko kościoła OO. Franciszkanów usadowił się "Rybak", który
przez blisko 17 lat rozświetlał swoją latarnią plac, stanowiąc dla mieszkańców i turystów idealny punkt orientacyjny.
Oryginalny kształt latarni był widoczny od strony dworca, jak i od wylotu ulicy Daszyńskiego oraz z mostu
św. Jana. "Rybak" gościł również na kartkach pocztowych i dawnych zdjęciach z Kłodzka.


    We wrześniu 1938 roku, kiedy to w wyniku katastrofalnej powodzi, porównywalnej z tą z 1997 roku, budynek został poważnie naruszony i konieczny stał się kapitalny remont, "Rybak" zniknął bez śladu. Budynek został wyremontowano, dodając mu drugą kondygnację, ale latarnia już się na nim nie pojawiła. Wiele ludzi zapomniało o istniejącym niegdyś na nim "Latarniku".
    Pracownia Metaloplastyki Pana Dariusza Tytko z Tarnowskich Gór, podjeła się próby wykonania latarni.
Na podstawie dokumentacji fotograficznej oraz rysunków z dużą precyzją odwzorowała detale figury oraz samej lampy dodając przy tym "rybakowi" kolorów i wdzięku.30 maja 2004 roku o godzinie 12:00 został odsłonięty dzięki staraniom "Przyjaciół Kłodzka" i wsparciu pracowników firmy "Zimon" rozświetlając dziś
Plac Grottgera, dodając mu uroku i koloru.

  
Źródło:
Opracowano na podstawie treści pochodzących z serwisu Dawne Kłodzko.
www.dawneklodzko.info


Kolumna Maryjna

    Figura wotywna. Jedna z najokazalszych tego typu dzieł. Stoi na rynku obok budynku ratusza. Została ufundowana w latach 1680- 1681 przez jezuitów i proboszcza z Różanki J. I. Pachy’ego , jako wotum
po pożarze w 1676 i zarazie w 1680 roku. Jej wykonanie przypisane jest J. A. Bayerhoffowi. Centralną cześć stanowi wysoka , okrągła kolumna z koryncką głowicą ,na której stoi figura Matki Boskiej. Ustawiona
na kwadratowym , wysokim cokole , wyrastającym z dolnego , również kwadratowego  , ale znacznie szerszego cokołu , flankowego. Stoją na nim figury : Archanioła Gabriela , Anioła Stróża , Św. Floriana ,
i Św. Józefa , a w grocie  w cokole leżąca postać Św. Rozalii. Kolumnę otacza kamienna balustrada , oflankowana na narożach figurami ŚŚ. Karola Boromeusza , Franciszka Ksawerego , Rocha i Sebastiana.
W balustradzie jest furtka zamykana kutą kratą , która jest dziełem H. Scholza.




Fontanna - Barokowa studnia

    Po drugiej stronie ratusza , poniżej kamiennej balustrady wyrównującej spadek rynku , znajduje się okazała barokowa studnia z XVII/XVIII w., remontowana w 1890 r.
    Podstawę stanowi cysterna złożona z 4 półkoli połączonych w kwadrat, z prostokątnymi narożami.
Z jej środka wyrasta wysoka koncha podtrzymywana przez 4 delfiny. Na środku szerokiej czaszy stoi lew
w koronie , wspierający się na tarczy.




Plac Bolesława Chrobrego (Rynek)

Wytyczony w 1.poł.XIVw.,zblizony do prostokąta o wym. Ok. 60x100m.
Pomimo iż leży na spłaszczeniu terasy u stóp Fortecznej Góry, posiada sporą różnicę poziomów. Prawie
na środku wznosi się okazały ratusz. Po jego zachodniej stronie stoi kolumna wotywna, po wschodniej studnia. Otoczony był wieńcem kamienic, z których zachowała się w całości pierzeja południowa (4-14) oraz częściowo zachodnia (nr 15-19) i wschodnia(nr 32-36). Pozostałe zostały rozebrane w 1950-70, otwierając widok
na skały, na których stoi twierdza.
Obecnie pierzeja ta jest uzupełniana budownictwem o współczesnej, ale nieco stylizowanej architekturze.
Do cenniejszych domów wokół rynku należą:
Nr 4 (Bank Spółdzielczy )- z końca XIX w. na miejscu wcześniejszego teatru, posiada narożną wieżę- wykusz, zwieńczoną hełmem oraz ozdobny szczyt, portal i obramienia okienne o formach neobarokowych.
Nr 5 „Pod Jeleniem”- 3- kondygnacyjna , 4-osiowy z początku XVIII w., przebudowany w XIX w., z trójkątnym szczytem przechodzącym w woluty i bogatą elewacją, w przyziemiu boniowaną, z pięknymi portalami i oknem sklepowym, wyżej akcentowaną kanelowanymi pilastrami w wielkim porządku, z głowicami korynckimi, okna
w opaskach łączonych z ozdobnymi płycinami i zróżnicowanymi gzymsami nadokiennymi.
Nr 6- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z XVII w., przebudowana  w XIX w.
Nr 7- 4-kondygnacyjna , 4-osiowy z XVII w., przebudowana w XIX w., pomiędzy oknami 2 piętra wnęka
z figurką Madonny z Dzieciątkiem, wyżej wyraźny gzyms międzypiętrowy
Nr 8-4-kondygnacyjna, 4-osiowy z 1589 r., gruntownie przebudowana w 1865r. i ponownie w XIX w.
Nr 9 „Pod Czarnym Niedźwiedziem” (dawniej Hotel, później Dom Wyc. PTTK),
4-kondygnacyjna, 5-osiwy z XVII w., przebudowana w pocz. XIX w., elewacje dzielone lizenami o wysokości
2 kondygnacji , tworzącymi płytki ryzalit środkowy, część okien w ryzalicie z fantazyjnymi gzymsami nadokiennymi i płycinami, na osi pomiędzy 1 i 2 piętrem godło domu między monogramami na bocznych płycinach
Nr 10- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z ok. 1800 r., znacznie przebudowana w pocz. XX w.
Nr 11- 5- kondygnacyjna , 5-osiwy z XVIII w., gruntownie przebudowana w końcu XIX w., elewacja akcentowana boniowanymi lizenami, przerwanymi gzymsami miedzypiętrowymi
Nr 12- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z XVIII w., znacznie przebudowana w XIX w., w przyziemiu boniowany, półkolisty portal, wyżej okna w kamiennych opaskach.
NR 13- 4 – kondygnacyjna , 2-osiowy o bliźniaczych oknach, z XVII w., przebudowana
w pocz. XX w., zwieńczony fantazyjnym suzytem, elewacja zdobiona fryzem figuralnym, na 2 piętrze wykusze okienne.
Nr 14- 5 – kondygnacyjna , 4-osiowy z XVIII w., przebudowana gruntownie w 2 poł . XIX w., elewacja dzielona gzymsami międzypiętrowymi
Nr 15-okazała, narożna renesansowa, 3-kondygnacyjna,4-osiowy z lat 1585-88, przebudowana na barokową  ok. 1700r. i remontowana w XX w. oraz w 1986-91 posiada poddasze mieszkalne w postaci półszczytu flankowanego walutowymi spływami, elewacja na parterze boniowana, z pięknym portalem i oknami
w kamiennych opaskach, wyżej dzielona pilastrami z gzymsami nadokiennymi oraz dekoracyjnymi płycinami
od ul. Armii Krajowej, w przyziemiu szereg 6 ren. portali z lat 1586-88, tworzący najbogatszy zespół
w mieście- półkoliste, o bogatej dekoracji rzeźb archiwolt i pachwin oraz skromnych, poziomych gzymsach, przed kamienicą półkolisty taras ze schodami oraz kamienną balustrada tralkową, wyrównujący różnicę poziomów placu.
Nr 16-4-kondygnacyjna, 2-osiowy z XVIII w., znacznie przebudowana na cele handlowe w pocz. XX w.,
(ob. Dom towarowy)
Nr 32- 3-kondygnacyjna , z 2 poł. XVII w., w przyziemiu sklepienia
Nr 34- 3-kondygnacyjna ,3-osiowy z 2 poł. XVI w., przebudowana w 1800r. i pocz. XX w., elewacja dzielona pilastrami w wielkim porządku, ostatnia kondygnacja oddzielona gzymsem, okna w opaskach łączących się
z płycinami, środkowe w bogatszej oprawie, portal o wykroju koszowym.
Nr 35- 4-kondygnacyjna , 4-osiowy z 2 poł. XVI w., przebudowana w 1800r. i pocz. XX w. z fantazyjnym szczytem i portalem o wykroju koszowym, okna w opaskach z nadprożami, naroża akcentowane boniowanymi lizenami, ostatnia kondygnacja (w szczycie) pilastrami
Nr 36- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z poł. XVI w., przebudowana w 1700 i 1886 r., o bogatej elewacji barokowej z półkolisto-wolutowym szczytem, parter boniowany ze skromnym portalem, wyżej dzielona kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi gzyms oddzielający szczyt, okna
w opaskach z płycinami i ozdobnymi nadprożami na 2 piętrze i w szczycie.

Zmieniony ( 10.01.2007. )
 
« poprzedni artykuł
           

Herb Kłodzka

Logo Kłodzka

Biuletyn Informacji Publicznej - UM Kłodzko
 
Miasta partnerskie

Miasto Náchod
 
Miasto Ville de Carvin
 
 Miasto FLERON
 
Miasto Bensheim
 
21 Lutego 2007
Środa
Imieniny obchodzą:
Eleonora, Feliks,
Fortunat, Kiejstut,
Teodor, Wyszeniega
Do końca roku zostało 314 dni.
Forum
Napisz do Nas
Statystyka
 Dodaj serwis  Dodaj stronę
| O Urzędzie | Kontakt do góry

Copyright 1996 - 2007 Urząd Miasta Kłodzko
Optymalizacja dla Firefox, rozdzielczośc 1024 x 768, kolorystyka 32 bity
Joomla! is Free Software released under the GNU/GPL License.