Zabytki |
Wpisał: Administrator | |
08.11.2006. | |
Mury obronne
Źródło: Opracowano na podstawie treści pochodzących z serwisu Dawne Kłodzko.
Jest to jeden z najciekawszych obiektów militarnych w Europie.Jest
organicznie związana z miastem. Była nie tylko przyczyna jego
powstania, ale także i jego niszczenia. Historycy, począwszy od
Kosmasa, łączą umocnienia wzniesione na Górze Fortecznej (Zamkowej),
górującej nad Kłodzkiem z powstającym na potrzeby zaopatrzenia i
obsługi twierdzy ( zamku) – z miastem.
Obrona Twierdzy Kłodzkiej została wzmocniona przede wszystkim przez
wzniesienie na miejscu dawnego zamku kleszczowego Dożonu, najwyższego
umocnienia, który był przewidziany jako jej ostatni punkt oporu.
Wybudowano Żuraw – redutę osłaniająca przedmieście Kłodzka od strony
północnej, bezpośrednio współpracującą z umocnieniami Góry Owczej .
Zostały wzniesione szańce dwukleszczowe do obrony kurtyn bastionów:
Wielki Kleszcz po stronie północnej twierdzy, między dziełem koronowym
a Donżonem ; Twierdza Kłodzka
Podziemna trasa Turystyczna imienia Tysiąclecia Państwa
Polskiego przebiega pod ulicami Kłodzka. Została
ona udostępniona zwiedzającym w 1976 roku po ponad 10 latach prac
związanych z przygotowaniem
Trasa liczy ponad 500 m długości i przebiega od ulicy Zawiszy
Czarnego (wejście) pod Placem Kościelnym, ulicami Kościelną, Armii
Krajowej, Tumską i Czeską ku wyjściu u zbocza twierdzy w rejonie ulicy
Grodzisko. Składa się z ciągu wąskich korytarzy, pochylni i komór I, II
i III kondygnacji podziemnych o przekrojach
Całość udostępniona jest dla zwiedzających , trasa jest
oświetlona, w kilku odgałęzieniach przygotowane są ekspozycje o
charakterze historycznym, które związane są z życiem miasta. W
wilgotnych, ciasnych Podziemna Trasa Turystyczna Imienia Tysiąclecia Państwa Polskiego ul. Zawiszy Czarnego 3 (wejście), 57-300 Kłodzko tel. (074) 867-30-48 Czynne: codziennie od 18.IV do31.X : w godz.10.00 - 18.00 od 1.XI do 17.IV: w godz. 9.00 - 16.00 Bilety wstępu: 7 zł norm. / 5 zł ulg. Kościół św. Jerzego i Wojciecha jest to skromna budowla jednonawowa o długości około 50 metrów z wielobocznie zamkniętym prezbiterium i kaplicą. Zachował gotyckie skarpy i ogólny kształt bryły. Przekrytyjest sklepieniem kolebkowym z lunetami. Natomiast ściany dzielone są lizenami. Wewnątrz jest empora. Z wysokiego, łamanego dachu dwuspadowego wyrastają dwie wieże, ustawione niekonwencjonalnie, bowiem szeregowo na kalenicy. Obie 8-boczne, nakryte hełmami z prześwitem. Od zachodu skromny szczyt barokowy z małymi wolutami.Główny portal umieszczony również nietypowo, z boku, o skromnych barokowych formach. Wewnątrz współczesne, skromne wyposażenie. Do kościoła przylega okazały klasztor. Decyzją rządu pruskiego w 1834 r. kościół został przemianowany z rzymsko- katolickiego na ewangelicki garnizonowy. Obecnie w klasztorze , żyją Mniszki Klaryski od Wiecznej Adoracji. RATUSZ Znajduje się na środku placu Bolesława Chrobrego(rynek)- siedziba Urzędu Miasta, i bogato wyposażonej biblioteki. Został prawdopodobnie wzniesiony około połowy XIV w., co podkreślają źródła z lat 1342-44. Początkowo był budowlą drewnianą i stał we wschodniej części rynku. Po pożarze w 1366r. odbudowany z kamienia i cegły do roku 1400r. Nad budynkiem górowała wieża budowana w XIV w., zaś parter zajmowały kramy piekarzy, sukienników i szewców. Kolejne przebudowy: w latach 1549- w stylu renesansowym, z bogatym wystrojem rzeźbiarskim;, w latach 1653-54-po zniszczeniu ostrzałem artyleryjskim w czasie oblężenia i w 1622r. Po pożarze w 1774 odbudowany w rok później i pokryty dachówką. Przy zachodniej ścianie stały wówczas kamienice mieszczańskie.
Dzisiejszy wygląd ratusza nadano po pożarze i przebudowie w latach
1887-90. Najstarszą częścią, dobrze zachowaną mimo licznych przeróbek,
jest wieża. Pierwotna z końca XIV w., rozbudowana w latach 1653-54 w stylu będącym połączeniem renesansu i baroku. Podstawą jest czteroboczny blok zakończony otwartą, lekką galerią o 16 arkadach. Z niej wznosi się ośmioboczny trzon, zakończony hełmem i dwoma kondygnacjami przeźroczy. Nad galerią znajdowały się narożne lewki herbowe, które w 1890r. zastąpiono wieżyczkami. Na wieży zamontowano zegar. Pozostała część budowli w stylu neorenesansowym. Wejście do ratusza od strony wschodniej ozdobione jest figurami dwóch młodzieńców wysypujących z pończochy pieniądze do kasy miejskiej. Nad bogato zdobionym balkonem kłodzki herb- lew z podwójnym ogonem i koroną. Lewy narożnik ratusza zdobi zegar umiejscowiony w łapach rzeźby lwa herbowego. Interesująca jest także klatka schodowa z metalową balustradą i marmurowymi schodami. Przy wejściu południowym portal z kartuszem, w którym umieszczona jest data- 1889 r. Obecnie w ratuszu mieści się Urząd Miasta , Biblioteka oraz kawiarnia , restauracja i Ge Money Bank. Kościół jest udostępniany do zwiedzania od 1.V do 30.IX od 9.00 do 17.00, poza tym okresem po uprzedzeniu telefonicznym. Parafia rzymskokatolicka Wniebowzięcia NMP Pl. Kościelny 9 57-300 Kłodzko Tel. 074 865 80 20 Dawniej plac Kościelny i stojący na nim kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny otoczony był murem cmentarnym. Jego pozostałością jest północna brama (od ulicy Kościelnej), zwana Czarną. Zbudowana w stylu późnogotyckim, posiada 2 kolumny toskańskie. Zwieńcza ją skromny naczółek , na którym są umieszczone rzeźby 3 świętych: Ignacego Loyoli, Filipa z Neri i Franciszka Ksawerego. Na fryzie litery „A.M.D.G.:, będące skrótem łacińskiego hasła ” Ad Maiorem Dei Gloriam” („ku większej chwale Boga”).
Cmentarz przykościelny został zlikwidowany po 1624 r. , kiedy jezuici
przystąpili do przebudowy kościoła. Świadczy o tym fakt
wykorzystania starych płyt nagrobnych przy kładzeniu nowej
posadzki. Centralną budowlą placu Kościelnego jest gotycki
kościół parafialny Wniebowzięcia NMP, najwspanialszy obiekt sakralny
Kłodzka. Pierwotny kościół, wzmiankowany w 1183 r. był drewnianą
budowlą o dość pokaźnych rozmiarach, gdyż jak napisano, posiadał w 1319
r. aż 9 ołtarzy. Obecny, murowany pochodzi z XIV-XVI w. kamień
węgielny położyli joannici około 1344 r. inicjatorem budowy był między
innymi arcybiskup praski- Arnoszt z Pardubic. Prace planowano rozpocząć w II poł. XIV w., jednak zamiary zaczęto realizować dopiero na
początku XV wieku. Zbudowano wówczas wschodnią część świątyni , kaplicę
św. Zygmunta i mury kaplicy św. Anny – dziś kaplica Zmarłych. Wojny
husyckie zahamowały budowę na kilkanaście lat. Wznowiono ją
dopiero po roku 1458. Do 1468 r. ukończona została nawa główna oraz
wieża południowa – zwana Białą, na której murach znajduję się znak
krzyża maltańskiego oraz data 1465. Prawdopodobnie wówczas nastąpiło
wznowienie prac po kolejnej przerwie. Budowę wieży północnej (Czarnej),
rozpoczęto w 1487 r. świadczy o tym napis znajdujący się na jej murach, a informujący o położeniu kamienia węgielnego przez mistrza Jana Strausburgera w obecności księcia Karola I , syna Henryka UI Ziębickiego i wnuka Jerzego z Podiebradu. Wysokością nie dorównuje wieży południowej. Budowę doprowadzono do poziomu przedostatniego gzymsu sąsiedniej, a zakończono ją prawdopodobnie ok. 1522 r. wcześniej, bo w 1482 r. ukończono budowę Ogrójca przy portalu północnym, a w roku 1490- naw bocznych. Kaplica św. Jakuba powstała w latach 1500-1501. Pół wieku później pokryto nawę główną sklepieniem murowym. D tego czasu istniał drewniany strop. W latach 1562-1591 kościół pozostawał we władaniu protestantów, choć joannici zachowali-dla katolickich nabożeństw nawę południową oraz kaplicę św. Jakuba, kościół uległ uszkodzeniu podczas wojny trzydziestoletniej. Odbudowę i jednocześnie modernizację w stylu barokowym rozpoczęli jezuici ok.1624 r. wykonano wówczas między innymi nową posadzkę, nadbudowano empory. Podwyższono nawy boczne, gotyckie sklepienia ozdobiono sztukaterią, a na miejscu kaplicy św. Anny powstała kaplica Zmarłych. W roku 1723 kościół wzbogacił się o ołtarz główny- obecny. W późniejszych czasach kościół był wielokrotnie odnawiany, miedzy innymi w latach 1836-41 i 1929-37. Kościół jest trójnawową, masywną bazyliką z emporami o 7 przęsłach i 3 absydach, zakończonych pół-ośmiobocznie. Zbudowany z piaskowca i cegły ma 62 metry długości, 22 metry szerokości. Wystrój i wyposażenie wnętrza gotycko-barokowe. Najwyższą kondygnację nawy głównej zdobią barokowe gzymsy i pilastry. Między otworami empor popiersia 14 patronów Kłodzka (1720) autorstwa F. K. Veita, a nad nimi malowidła wykonane przez Karola Pankwarta. Na filarach w bogatych owalnych ramach obrazy pierwszych świętych zakonu jezuitów. Prezbiterium należy do
najstarszych części kościoła, lecz posiada wystrój późnobarokowy.
Ołtarz główny z tego samego okresu, projektu K. Tauscha w ołtarzu pod
baldachimem, bogato zdobionymi symbolami ewangelistów i rzeźbami
aniołów, gotycka rzeźbiona w drzewie cedrowym figura Madonny ( połowa
XIV wieku).Przed ołtarzem, po prawej stronie marmurowy pomnik arcybiskupa Arnoszta z Pardubic z 1884 r., który jest fundatorem kościoła. Pod posadzką znajduje się krypta dla zmarłych książąt, spoczywających w kościele Bernardynów, wykopana w 1558 r., przy pierwszym przęśle nawy głównej. Do przedsionka nawy południowej przylega kaplica św. Jakuba o gotyckim układzie sklepień i okien, choć pozbawiona charakterystycznych dla tego stylu przypór. W końcu nawy południowej, ale także nawy północnej, wspaniale, bogato rzeźbione konfesjonały, a cechach charakterystycznych już dla rokoka. Wykonał je Michał Klahr (1720). Najpoważniejszym dziełem M.Klahra w tym kościele jest wspaniała, osłonięta kutą kratą ambona; należy ona do najwspanialszych tego typu wyposażeń. Drzwiczki prowadzące na ambonę zdobią kolumny z jońskimi głowicami oraz płaskorzeźba. Nad nimi figura Chrystusa wśród klęczących aniołów. Wokół kazalnicy rzeźby czterech ojców Kościoła: Ambrożego, Grzegorza Wielkiego, Augustyna oraz Hieronima. Ambona nakryta jest wysokim baldachimem z rzeźbami symboli ewangelistów, proroków i aniołów. Spośród licznych ołtarzy bocznych, uwagę przykuwa ołtarz Wniebowzięcia NMP, znajdujący się pod pierwszym filarem nawy południowej. Ciekawym elementem kościoła jest portal wejściowy, który jest przesunięty o ponad metr ku południowi od głównej osi kościoła. Naprzeciw portalu wejściowegodo Kościoła znajduje się posąg św. Jana Nepomucena pochodzący z 1720 roku który jest otoczony kwadratową kamienną balustradą z figurami aniołków ustawionymi na postumentach w narożnikach ogrodzenia. Most gotycki- Most św. Jana (tzw. Most Wita Stwosza) Jest to zabytek rzadko już dziś spotykany w Europie. Most gotycki jeden z ciekawszych obiektów zabytkowych w Kłodzku, nawiązujący swoim wyglądem do słynnego praskiego mostu Karola. Wiódł ze starego miasta przez odnogę rzeki Nysy Kłodzkiej, zwanej Młynówką lub Kanałem , na tzw. Piasek, sztucznie utworzoną wyspę. Dokładny czas budowy nie został ustalony . Prawdopodobnie na jego miejscu stał już w XIII wieku drewniany, zastąpiony w 1390 roku kamiennym .O czym świadczą detale architektoniczne. U obu końców mostu stały dawniej bramy mostowe , Górna i Dolna. Górna brama mostowa wybudowana została w końcu XIII wieku. Później była wielokrotnie przebudowywana.Wreszcie z trzypiętrowej , o czterospadowym dachu budowli obronnej stała się kamienicą mieszkalną. Drugi koniec mostu zamknięty był dolną bramą , którą wzniesiono przez 1469 r. Obie bramy rozebrano w drugiej połowie XIX w. Most jest wykonany między innymi z kamienia ciosowego . Posiada dwa przyczółki i trzy filary. Dwie skrajne arkady węższe mają wyraźnie widoczny kształt ostrołukowy. Najciekawszy jest filar środkowy. Powyżej cokołu posiada sześć żeber, na którym spoczywa płaski pomost w kształcie niepełnej gwiazdy . Przygotowywany był specjalnie pod budowę kapliczki. Zamierzenia te nie zostały spełnione. Most poddawano kilkakrotnie remontom , most ma 40 metrów długości i około 4 metrów szerokości , ograniczony jest masywnymi kamiennymi balustradami. Cechą wyróżniającą kłodzki most od innych są figury ustawione na balustradach. Powstały one dzięki fundacjom bogatych mieszczan kłodzkich w okresie od XVI do XVIII wieku. Od prawej strony poczynając( strona zachodnia) na balustradzie mostu posąg św. Wacława w zbroi – z chorągwią w ręce, następnie Pieta – Matka Bolesna z ciałem Chrystusa z roku 1655 , dalej figura św. Jana Nepomucena zbudowany około 1700 roku (według innych źródeł w 1706 roku). Po stronie wschodniej ( lewej) – posąg św. Franciszka Ksawerego, figura dziękczynna postawiona przez miasto w latach zarazy ( 1714). Obecna ustawiona w 1920 r. jest kopią pierwotnej, wykonanej z piaskowca, która uległa szybkiemu zniszczeniu. Następna rzeźba przedstawia Chrystusa na krzyżu z postacią Marii Magdaleny u jego stóp. Figura ustawiona w 1734 r. w miejscu drewnianego krzyża fundacji Herbersteinów. Poniżej herbu napis mówiący, iż most powstał w 1281 r. , a był odnowiony w 1701 r. Ta pierwsza data nie znajduje potwierdzenia w dokumentach. Zamykająca wschodnią balustradę mostu grupa figur przedstawia Trójcę Świętą i ukoronowanie Najświętszej Marii Panny. Rzeźba jest darem barona F. Fitschena z 1714 r. Jego herb umieszczono na cokole rzeźby. Najstarszy w Polsce gotycki most św. Jana to symbol miasta. Z każdej strony rozciąga się z niego fantastyczny widok na starówkę ze średniowiecznymi murami. XIV-w. brukowana przeprawa nad Młynówką jest zwana "mostem na jajach". Jak opowiada Piotr Grabiec, znawca Ziemi Kłodzkiej, chłopi z okolicznych wsi mieli obowiązek dostarczać do Kłodzka jaja na czas jej budowy. Przy bramie miasta stały kadzie, do
których wbijano białka, mieszane potem z wapnem w zaprawę, a żółtka
sprzedawano po halerzu za łyżkę, wzbogacając miejską kasę. Rybak Jest to oryginalna latarnia w kształcie "Rybaka".Pierwszy raz pojawiła się na budynku przy placu Grottgera 1 w ok. 1921 roku. Na narożniku naprzeciwko kościoła OO. Franciszkanów usadowił się "Rybak", który przez blisko 17 lat rozświetlał swoją latarnią plac, stanowiąc dla mieszkańców i turystów idealny punkt orientacyjny. Oryginalny kształt latarni był widoczny od strony dworca, jak i od wylotu ulicy Daszyńskiego oraz z mostu św. Jana. "Rybak" gościł również na kartkach pocztowych i dawnych zdjęciach z Kłodzka. We wrześniu 1938 roku, kiedy to w wyniku katastrofalnej powodzi, porównywalnej z tą z 1997 roku, budynek został poważnie naruszony i konieczny stał się kapitalny remont, "Rybak" zniknął bez śladu. Budynek został wyremontowano, dodając mu drugą kondygnację, ale latarnia już się na nim nie pojawiła. Wiele ludzi zapomniało o istniejącym niegdyś na nim "Latarniku". Pracownia Metaloplastyki Pana Dariusza Tytko z Tarnowskich Gór, podjeła się próby wykonania latarni. Na podstawie dokumentacji fotograficznej oraz rysunków z dużą precyzją odwzorowała detale figury oraz samej lampy dodając przy tym "rybakowi" kolorów i wdzięku.30 maja 2004 roku o godzinie 12:00 został odsłonięty dzięki staraniom "Przyjaciół Kłodzka" i wsparciu pracowników firmy "Zimon" rozświetlając dziś Plac Grottgera, dodając mu uroku i koloru. Źródło: Opracowano na podstawie treści pochodzących z serwisu Dawne Kłodzko. www.dawneklodzko.info Kolumna Maryjna Figura wotywna. Jedna z najokazalszych tego typu dzieł. Stoi na rynku obok budynku ratusza. Została ufundowana w latach 1680- 1681 przez jezuitów i proboszcza z Różanki J. I. Pachy’ego , jako wotum po pożarze w 1676 i zarazie w 1680 roku. Jej wykonanie przypisane jest J. A. Bayerhoffowi. Centralną cześć stanowi wysoka , okrągła kolumna z koryncką głowicą ,na której stoi figura Matki Boskiej. Ustawiona na kwadratowym , wysokim cokole , wyrastającym z dolnego , również kwadratowego , ale znacznie szerszego cokołu , flankowego. Stoją na nim figury : Archanioła Gabriela , Anioła Stróża , Św. Floriana , i
Św. Józefa , a w grocie w cokole leżąca postać Św. Rozalii.
Kolumnę otacza kamienna balustrada , oflankowana na narożach figurami
ŚŚ. Karola Boromeusza , Franciszka Ksawerego , Rocha i Sebastiana. W balustradzie jest furtka zamykana kutą kratą , która jest dziełem H. Scholza. Fontanna - Barokowa studnia Po drugiej stronie ratusza , poniżej kamiennej balustrady wyrównującej spadek rynku , znajduje się okazała barokowa studnia z XVII/XVIII w., remontowana w 1890 r. Podstawę stanowi cysterna złożona z 4 półkoli połączonych w kwadrat, z prostokątnymi narożami. Z jej środka wyrasta wysoka koncha podtrzymywana przez 4 delfiny. Na środku szerokiej czaszy stoi lew w koronie , wspierający się na tarczy. Plac Bolesława Chrobrego (Rynek) Wytyczony w 1.poł.XIVw.,zblizony do prostokąta o wym. Ok. 60x100m. Pomimo iż leży na spłaszczeniu terasy u stóp Fortecznej Góry, posiada sporą różnicę poziomów. Prawie na
środku wznosi się okazały ratusz. Po jego zachodniej stronie stoi
kolumna wotywna, po wschodniej studnia. Otoczony był wieńcem kamienic,
z których zachowała się w całości pierzeja południowa (4-14) oraz
częściowo zachodnia (nr 15-19) i wschodnia(nr 32-36). Pozostałe zostały
rozebrane w 1950-70, otwierając widok na skały, na których stoi twierdza. Obecnie pierzeja ta jest uzupełniana budownictwem o współczesnej, ale nieco stylizowanej architekturze. Do cenniejszych domów wokół rynku należą: Nr 4 (Bank Spółdzielczy )- z końca XIX w. na miejscu wcześniejszego teatru, posiada narożną wieżę- wykusz, zwieńczoną hełmem oraz ozdobny szczyt, portal i obramienia okienne o formach neobarokowych. Nr 5 „Pod Jeleniem”- 3- kondygnacyjna , 4-osiowy z początku XVIII w., przebudowany w XIX w., z trójkątnym szczytem przechodzącym w woluty i bogatą elewacją, w przyziemiu boniowaną, z pięknymi portalami i oknem sklepowym, wyżej akcentowaną kanelowanymi pilastrami w wielkim porządku, z głowicami korynckimi, okna w opaskach łączonych z ozdobnymi płycinami i zróżnicowanymi gzymsami nadokiennymi. Nr 6- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z XVII w., przebudowana w XIX w. Nr 7- 4-kondygnacyjna , 4-osiowy z XVII w., przebudowana w XIX w., pomiędzy oknami 2 piętra wnęka z figurką Madonny z Dzieciątkiem, wyżej wyraźny gzyms międzypiętrowy Nr 8-4-kondygnacyjna, 4-osiowy z 1589 r., gruntownie przebudowana w 1865r. i ponownie w XIX w. Nr 9 „Pod Czarnym Niedźwiedziem” (dawniej Hotel, później Dom Wyc. PTTK), 4-kondygnacyjna, 5-osiwy z XVII w., przebudowana w pocz. XIX w., elewacje dzielone lizenami o wysokości 2 kondygnacji , tworzącymi płytki ryzalit środkowy, część okien w ryzalicie z fantazyjnymi gzymsami nadokiennymi i płycinami, na osi pomiędzy 1 i 2 piętrem godło domu między monogramami na bocznych płycinach Nr 10- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z ok. 1800 r., znacznie przebudowana w pocz. XX w. Nr 11- 5- kondygnacyjna , 5-osiwy z XVIII w., gruntownie przebudowana w końcu XIX w., elewacja akcentowana boniowanymi lizenami, przerwanymi gzymsami miedzypiętrowymi Nr 12- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z XVIII w., znacznie przebudowana w XIX w., w przyziemiu boniowany, półkolisty portal, wyżej okna w kamiennych opaskach. NR 13- 4 – kondygnacyjna , 2-osiowy o bliźniaczych oknach, z XVII w., przebudowana w pocz. XX w., zwieńczony fantazyjnym suzytem, elewacja zdobiona fryzem figuralnym, na 2 piętrze wykusze okienne. Nr 14- 5 – kondygnacyjna , 4-osiowy z XVIII w., przebudowana gruntownie w 2 poł . XIX w., elewacja dzielona gzymsami międzypiętrowymi Nr 15-okazała, narożna renesansowa, 3-kondygnacyjna,4-osiowy z lat 1585-88, przebudowana na barokową ok. 1700r. i remontowana w XX w. oraz w 1986-91 posiada poddasze mieszkalne w postaci półszczytu flankowanego walutowymi spływami, elewacja na parterze boniowana, z pięknym portalem i oknami w kamiennych opaskach, wyżej dzielona pilastrami z gzymsami nadokiennymi oraz dekoracyjnymi płycinami od ul. Armii Krajowej, w przyziemiu szereg 6 ren. portali z lat 1586-88, tworzący najbogatszy zespół w
mieście- półkoliste, o bogatej dekoracji rzeźb archiwolt i pachwin oraz
skromnych, poziomych gzymsach, przed kamienicą półkolisty taras ze
schodami oraz kamienną balustrada tralkową, wyrównujący różnicę
poziomów placu.
Nr 16-4-kondygnacyjna, 2-osiowy z XVIII w., znacznie przebudowana na cele handlowe w pocz. XX w., (ob. Dom towarowy) Nr 32- 3-kondygnacyjna , z 2 poł. XVII w., w przyziemiu sklepienia Nr 34- 3-kondygnacyjna ,3-osiowy z 2 poł. XVI w., przebudowana w 1800r. i pocz. XX w., elewacja dzielona pilastrami w wielkim porządku, ostatnia kondygnacja oddzielona gzymsem, okna w opaskach łączących się z płycinami, środkowe w bogatszej oprawie, portal o wykroju koszowym. Nr 35- 4-kondygnacyjna , 4-osiowy z 2 poł. XVI w., przebudowana w 1800r. i pocz. XX w. z fantazyjnym szczytem i portalem o wykroju koszowym, okna w opaskach z nadprożami, naroża akcentowane boniowanymi lizenami, ostatnia kondygnacja (w szczycie) pilastrami Nr 36- 4-kondygnacyjna , 3-osiowy z poł. XVI w., przebudowana w 1700 i 1886 r., o bogatej elewacji barokowej z półkolisto-wolutowym szczytem, parter boniowany ze skromnym portalem, wyżej dzielona kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi gzyms oddzielający szczyt, okna w opaskach z płycinami i ozdobnymi nadprożami na 2 piętrze i w szczycie. |
|
Zmieniony ( 10.01.2007. ) |
« poprzedni artykuł |
---|