Dąbrówka Górna

 

Nazwa tej wsi pochodzi od wyrazu dąbrówka, które określa małą dąbrowę, zarośla dębowe. Po raz pierwszy wioska ta została wymieniona w 1403 roku.
Przy głównej drodze, po lewej stronie znajduje się kapliczka, której powstanie owiane jest dwoma podaniami. Jedno z nich wskazuje na to, że jest to zbiorowa mogiła żołnierzy
napoleońskich, zmarłych podczas powrotu Napoleona po przegranej wojnie z Rosją. Natomiast drugie opowiada o tym, że są w niej pochowani mieszkańcy wsi, którzy padli ofiarą epidemii cholery. Dlatego przestrzegano dzieci, by nie jadły jabłek z jabłoni, która rosła niegdyś w pobliżu kaplicy.

 

  Kościół pw. św. Rocha

 
Nieopodal widoczny jest kościół pw. św. Rocha, który jest także patronem wsi. Został on wybudowany w latach 1957 – 1960.
 

 


  Zamek w Dąbrówce

 
Poruszając się wciąż drogą główną wzdłuż ceglastego muru, dotrzemy do bramy wjazdowej do zamku w Dąbrówce (pokaż na mapie). Wzniesiono go w połowie XVII wieku, jednak przypuszcza się, że już wcześniej istniała tutaj tego typu budowla o charakterze obronnym. Jak podaje legenda, mieszkała tutaj królewna Dąbrówka, która została pochowana w srebrnym sarkofagu w starej części zamczyska. Pierwszymi znanymi właścicielami posiadłości jest rodzina Rogoyskich, która zakupiła ją w 1490 roku i rezydowała niepodzielnie do XVIII wieku. Kolejnym był Jerzy Ludwik von Dalwig, który sprzedał ją w 1850 roku Walterowi von Teichmann – Logischen. Zamek okala rozległy park, w którym możemy zadumać się nad grobami ostatnich właścicieli zamku, rodziny Teichmann – Logischen. Ostatni z rodu, baron Gotfryd ożenił się ku nie zadowoleniu swej matki z aktorką Krystyną Duschanek. Jak podaje legenda, po ich ślubie w ciągu jednej nocy w pałacu wyrosła ściana dzieląca go na dwie równe części. Hrabia zmarł w roku 1944 i został pochowany tak jak jego przodkowie w parku, natomiast żona wraz synem wyjechali do Niemiec. Po II wojnie światowej w pałacu mieściły się magazyny zbożowe i administracja Państwowego Gospodarstwa Rolnego oraz przedszkole. Dziś pałac jest własnością prywatną. Okazałe starodrzewie i ciekawe okazy flory prawnie chronione (bluszcz pospolity, ziemowit jesienny, kalina koralowa) możemy spotkać w parku przypałacowym.
W przypałacowym parku znajduje się staw o powierzchni 4.30 ha oraz legendarne źródełko św. Jadwigi (pokaż na mapie). Jak głosi legenda, św. Jadwiga podczas podróży po Śląsku zatrzymała się przy nim i piła z niego wodę, która ma ponoć moc uzdrawiającą.

Wyjeżdżając z zamku, po przeciwnej stronie drogi pożegna nas figura św. Jana Nepomucena z 1719 roku, osadzona na cokole z kartuszem herbowym fundatora, Wacława Leonarda Józefa Rogoyskiego. W tamtych czasach został on oskarżony przez miejscową ludność o zabójstwo swego brata, współwłaściciela Dąbrówki, który de facto popełnił samobójstwo. Ponieważ św. Nepomucen jest nie tylko patronem dobrej spowiedzi, ale również i dobrej sławy, miał on bronić fundatora przed oszczerstwami i fałszywymi pomówieniami.